Sağlık çalışanı genç çift, sevgilerini de mesleklerinin zorluğunu da beraber göğüslüyor

KIRIKKALE (AA) - Kırıkkale'de Atatürk Sağlık Meslek Lisesine başladıkları 2005'te tanışan Gamze ve Emre Önal çifti, o günden sonra hiç ayrılmadı. Stajlarını aynı yerde yapan ve KPSS'ye beraber hazırlanan çift, aldıkları aynı puanla da 2011'de çok sevdikleri mesleklerine başladı. Atanmalarından bir yıl sonra da hayatlarını birleştiren 112 Acil Sağlık Hizmetlerinde görevli acil tıp teknisyeni 29 yaşındaki çift, 2 çocuklarıyla mutlu yaşam sürüyor. Pandemi sürecinde de fedakarca çalışmalarını sürdüren çift, çocuklarını salgından korumak için bir ay misafirhanede kaldı. Gamze Önal, AA muhabirine, 9 yıldır evli olduklarını ve 10 yıldır acil tıp teknisyeni olarak eşiyle görev yaptığını söyledi. Eşiyle lisede tanışıp arkadaş olduklarını ve 2012'de evlendiklerini anlatan Önal, şöyle konuştu: "Birlikte acil tıp teknisyeni bölümünü tercih ederek bu göreve başladık. O dönemde stajımızı birlikte yaptık, KPSS sürecinde de beraber dershaneye gittik. Daha sonra sınavda aynı puanı alarak aynı yere atandık. Bu mesleği yapmak için çok çalıştık. Hem mesleğimiz oldu hem de bir yıl sonra evlendik. Eşimle nöbet tutmak benim için güzel ve gurur verici bir şey. Onunla meslek hayatımda da beraber olduğum için çok mutluyum. Güzel bir duygu. 8 yaşında bir kız, 5 yaşında da bir erkek çocuğumuz var."

Önal, salgın sürecinde bütün arkadaşlarıyla büyük özveriyle çalıştıklarına da değindi.  Salgının bir an önce bitmesini dileyen Önal, şöyle devam etti: "Hiç unutmuyorum, bir keresinde üst üste 5 pozitif hasta taşıdık, yemek yemeye zamanımız olmamıştı. En sonunda yiyeceklerimizi ambulansın içerisinde yemek zorunda kaldık. Salgın ilk görülmeye başladığında sürecin nasıl devam edeceğini bilmiyorduk. Çok pozitif hastaya gidiyorsunuz ve haliyle hastaya müdahale ediyorsunuz. Sürekli hastanın yanındasınız ve temas halindesiniz. Bu yüzden çocuklarımızı belirli bir süre göremedik. Eşimle 1 ay misafirhanede kaldık. Çocuklara sıkıntı olmasın diye burada kalmayı tercih ettik. İhtiyaçlarını alıp kapının önüne bırakıyorduk. Çocuklar 'çok özledik, öpmek, sarılmak istiyoruz' diyorlardı ama hiçbir şey yapamıyorduk. Onları öyle görünce ağlıyordum. İlk başlarda çok zordu. Sonra onlar da alıştı."

"Salgın bitmediği için hala çocuklarımıza sarılıp, onları öpemiyoruz"
Emre Önal da eşiyle Atatürk Sağlık Meslek Lisesinde acil tıp teknisyenliği bölümünde okurken tanıştıklarını belirtti. Okul bittikten sonra KPSS'ye hazırlandıklarının altını çizen Emre Önal, "Bu sırada eşimin üniversite durumu da oldu ancak benimle çalışmak için üniversiteden vazgeçti. Birlikte atandık ve burada devam ediyoruz. Birlikte nöbet tuttuğumuz zaman da güzel zaman geçiriyoruz." diye konuştu. Önal, salgın döneminde çocuklarından uzak kalmanın kendilerini üzse de sağlık personeli olmanın güzel bir duygu olduğunu aktardı.İnsanlara faydalı olmanın kendilerini mutlu ettiğini dile getiren Önal, misafirhanede kaldıkları süreçte evlerine hiç girmediklerini söyledi. Emre Önal, "Zor oldu. Çocuklarımıza sarılamadık, öpemedik. Şimdi eve gidiyoruz ama salgın bitmediği için hala çocuklarımıza sarılıp, onları öpemiyoruz." dedi.